Vandaag lachworkshop gegeven voor psychiatrische patienten. Ik ken de mensen niet maar zie dat een aantal onder de medicatie zitten. We gaan dansen en iedereen doet mee en het gaat wonderbaarlijk goed. Ook de ademhaling gaat mooi. Een mevrouw houdt haar jas aan. Als ik haar dichtbij benader en naar haar lach komt er een lach terug. Hij is verstopt maar hij komt te voorschijn. Als ze later weggaat zie ik haar over straat schuifelen. Op weg naar het busje dat haar terug naar de instelling brengt. Ik ben verrukt na afloop. Dat deze mensen die zo het zo moeilijk hebben in hun leven toch meedoen en actief zijn. En zich zo positief inzetten met al hun beperkingen. Life is worth living. Moooooooooooooi.